BİR YABANCI GİBİ KENDİNİ OKUMAK

Yazarlar için sanırım işin en heyecanlı tarafı kitabının okunmuş haline rastlamaktır okunmuş ve içine iz bırakılmış hali.

Ben kendime yazar diyemem ama bir yazan olarak o heyecanı yaşamak için netten ikinci elciden kitabımı satın almıştım. Maalesef içinde not veya altı çizilmiş bir cümle bulamadım.

Okunmuş bir kitabın kendine has o mahcup gururu vardı o kadar.

Geçenlerde kitaplarımın arasından bir kitabı aldım sevdiğim ve okumayı seven bir hastama hediye edecektim ki, sayfaları arasında pembelik dikkatimi çekti yakından bakınca pembe fosforlu kalemle bazı satırların çizili olduğunu gördüm onu vermedim tabii,  o kitap artık farklıydı aradığım şeydi ve kim tarafından yapıldığını da bilmiyordum,  belki ödünç verdiğim biri geri getirmiş ben de unutmuştum.

Velhasıl bugün kitabi inceledim ne garip bir duyguydu, yabancı bir insanın gözlerinden bakmaya başladım kalemle çizilmiş kendi cümlelerime ‘’ilk defa okur ‘’ gibi yaptım. Kah beğendim kah sıradan buldum.

Yazarlık en arsız misafirliktir bilir misiniz?

Okuyucuyu en çıplak haliyle yakalayabilirsiz, isterseniz bunu mecazi anlamda alın isterseniz kelime anlamıyla. Kitap okuyan ruhunu maskelerden hatta günlük kargaşalardan arındırmıştır.

Ya da yataktadır en rahat haliyle.

Kendimden bilirim akşam uyumadan önce okuduğum kitabı yere bırakırım ve genellikle arka yüzü üste kalır. Sabah uyku mahmuru yere basmamla beraber,
- ''Ayy neye bastım'' diye söylenip yere baktığımda, kitabın arka yüzündeki  kim bilir hangi fotoğrafçıda çektirdiği, bir eli çenesinde, bir kaşı havada yarısını ayak baş parmağımın örttüğü yazar fotosu ile göz göze gelirim''
-''Haa akşam seni buraya bırakmıştım değil mi '' diye düşünüp neredeyse özür dileme gereği duyarken, yazar iki ayak parmağımın arasından hiç istifini bozmadan o bilge ve havalı bakışını sürdürür.

Yazarlık misafirlik ise,  hangi misafir bu kadar rahattır canım ?

Neyse ben, bana ait satırların başkasına misafir olmuş haliyle ilgilenirken aklımdan geçenleri karalamış oldum, ne çok olmuş yazmayalı hem blog sayfamda hem başka yerde, yazmaktan kopmak aslında hayattan kopmak sanırım, ben bir süredir hayattan kopmuşum.

Hoş geldim aranıza okur ve yazarlar, aranıza kabul buyurun ne olur geri çevirmeyin atayım üzerimdeki ölü toprağını.



Dip not;
En güzeli de bu foto; burada okur bir şeyler yazmış ok işareti falan ben çözemedim ama :)